Bu hatırlamanın gerekliliği üzerine bir film. Bugün Almanya’da herkes Neo-Nazi terör örgütü NSU’yu (Nasyonal Sosyalist Yeraltı) biliyor. Bu grubun üyesi iki katilin neye benzediğini de hatırlıyor insanlar. Peki, ya kurbanlar? Onların yüzlerini kim hatırlıyor? Bunu bir yana bırakın, isimlerini kaç kişi biliyor? Aysun Bademsoy filminde bu boşluğu doldurmayı hedefliyor ve kurbanların ailelerine gündelik hayatlarında eşlik ediyor. Soruşturmaların başlangıcında bu insanların yas tutmalarına bile izin verilmedi, hatta bazıları şüpheli yerine kondu. Bugüne kadar da adaletin yerine geldiğini söylemek mümkün değil. Zira katillere yardım edenler hafif cezalarla kurtuldular. Bu nedenle filmin adı da çok katmanlı: Kastedilen sadece katillerin olay yerinde bıraktığı izler değil. Aynı zamanda geride kalanların yaralarının izleri… “Bu trajediyi bütün kapsamıyla anlamaya başladığımda, kurbanların yakınlarını dinlemem ve onlara deneyimlerini anlatmaları için bir alan sunmam gerektiğinin de farkına vardım.” diyor filmin yönetmeni Aysun Bademsoy. Onlar yıkılmadılar, evlerini ve yaşadıkları ülkeyi terk etmediler. Katiller amaçlarına ulaşamadı.